Pod zielónam dymbem stoi kóń siodłany, „Kto na nim wywijo? - mój Jasiek kochany!” Wywijo, wywijo drobne listy pise, udobno dziewcyna dzieciontko kołyse. Kołyse, kołyse i pocyno płakać: „Albo mi wiónek wróć, albo mi go zapłać!” „Wiónka ci nie wróce, płacić ci nie muse, siadóm na kónika i jade do insej”. „ᵘO mój kochanecku, nie jedzze tu tyndy, bo mi pomeresis majerunku grzendy”. „Nie tak pomeresis, jako mi go zdepces, umiołeś mnie zdradzić, a teraz mnie nie kces”.