Pasła gónski pod jaworem i tak śpiwała, wiónecki wiła pod jaworem. Przyjechali dwaj ułani: „O Julijanno, prześlicno panno, pojedz z nami!” „Rada byk z wami jechała, zebyk tyk gónsek, zebyk tyk gónsek nie pasała”. „Zazyj gónski do wodzicki, ᵘóny popłynóm, ᵘóny popłynóm do matecki”. Staro gónska zagengała, a matuś moja, a matuś moja zapłakała. „Matuś moja nie płacze juz, bo twoja córka, bo twoja córka nie wróci juz”.