Koło Jabranowa rośnie rokicina, Trzeja by jóm wyrombać. A jest tam dziewcyna z cornymi ᵘocyma, Ale mi jóm nie kcóm dać. Jak mi jóm nie docie, to se jóm schowojcie, dejcie se jóm malować. A jo sobie siadnem na kónia siwego i pojade wojować. Jescek nie wyjechoł ze swoji stajenki, ma miła zawołała: „A dokóndze jedzies, ty mój kochanecku, ᵘo cok cie ᵘozgniwała?” „ᵘOzgniewała ześ mnie, drobnymi słówkami, tam w stodole na sianie. Jo cie nie kcioł zdradzić, z wianka wyprowadzić, Niek cie zdradzi kto inny”. „Jo sie bojem grzechu, ludzkigo pośmiechu, Och mój Boze jedyny! Jo sie bojem grzechu, ludzkigo pośmiechu, Och mój Boze jedyny!”