Każut’ lude szczo ja umru A ja choczu żyty Tilko wżywsia na tym swity Toj treba umerty Chocz ja maju sribro złoto Duruhyji szaty Trudno bo mni na tamtoj świt Z suboju zabraty A choczby ja ich zabrała Tam toho ny treba Sztyry doszczki sażeń zemli I spasenija z neba jak zadzwoniat uwsi dzwony ustatnioj hódyny jak zasypljut pieskom oczy ne hlanut ny chwyli tam budut’ leżity i nohy i ruki pójde dusza nesmertelna na wicznyji muki Czuluwicze ty neboże Zbery vsi obidy Nyhaj liude pomoliatsia Odpustyt Boh winy